ในชีวิตนี้เจอเรื่องบังเอิญหลายครั้ง เอาเท่าที่จำได้นะ
วันนึงไปออกพื้นที่ต่างอำเภอ กว่าจะกลับสำนักงานก็เย็น
พอมาถึง สำนักงานปิดไฟเงียบ คนกลับบ้านหมดแล้ว เราก็เตรียมขี่มอไซต์กลับบ้าน แต่...
หากุญแจรถไม่เจอ คิดว่าคงจะลืมไว้บนโต๊ะพี่ๆอีกฝ่ายเมื่อเช้า (เพราะคุ้นๆว่านั่งคุยกับพี่แกก่อนออกพื้นที่)
ก็เลยจะโทรถาม แต่.. แบตโทรศัพท์หมด
ตอนนั้นคือโอ้ยยยย อะไรนักหนาวะ
ต้องไปหาเบอร์จากไหน ต้องไปหาตารางเวรในห้องบริหารเพื่อหาเบอร์โทรใช่ไหม แล้วถ้าโทรไปพี่เขาจะรู้หรือเปล่า เราอาจจะทำกุญแจหายที่อื่น บลาๆๆ เครียดมากตอนนั้น ความคิดตีกันวุ่นไปหมด บ้านก็อยู่ไกล (20โล) ตอนนั้นพี่คนขับรถกำลังจะขี่รถกลับบ้าน เราเลยไปบอกแก เผื่อช่วยอะไรได้ แต่ถึงแกจะไปส่ง เราก็รู้สึกไม่ดี เพราะยังหากุญแจไม่เจอ แล้วตอนเช้าจะมาทำงานยังไง ต้องไปบอกร้านขายรถเรื่องกุญแจ โอยยย เยอะ เป็นคนที่เกลียดความเยอะ ความยุ่งยาก
แต่ทุกสิ่งที่คิด เกิดขึ้นในเวลาไม่เกิน 2 นาที อยู่ดีๆ พี่คนนึงเดินเข้ามาในสำนักงานเงียบๆ (ไฟไม่ได้เปิด) เราที่กำลังเดินหากุญแจ เห็นพี่แกหางตาแว็บๆ เลยรีบเรียกแล้วถามพี่แกดู ว่าเห็นกุญแจรถป่าว
แกตอบว่า อ้าว ของเธอเหรอ นึกว่าลูกค้าลืมไว้ นู้นอยู่กล่องข้างหลัง
โอ้วววว ความคิดมากแตกกระจายหายไปชั่วพริบตา
จบ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น